Қазақстан Республикасы журналистер одағының мүшесі Бохай Қожырұлы

                

                     Фаризаға

Жырың тәтті, үнің тәтті шекерден,

Қазақ қызы деген туды көтерген

Әйелдердің мұң-мұқтажын сырларын,

Жырға  қосып  жүрген  жоқсың  бекерден.

Тағдырлассың, өлеңменен, күйменен,

Ер жүрексің, ханға басын имеген.

Жаның таза, арың таза перизат,

Көлгірсуді, кісімсуді білмеген.

Табиғаттан жаралсаң да нәзік боп,

Жырларың жүр жас ұрпаққа азық боп.

Поэзия әлемінде қазақтың,

Жарқырайсың мәңгі темір қазық боп.

Батыр дейміз, ақын дейміз – өзіңді,

Күйші дейміз – толқытатын сезімді.

Сені көрсем еске аламын еріксіз,

Сол бағы мөлдіреген кезіңді.

Тұлпарымсың құрық, ноқта кимеген,

Әділдіктің жүгін алға сүйреген.

Келесің сен туын көкке көтеріп

Кезде адамнан ар мен ұят сиреген.